بررسی میزان نشانه های افسردگی نوجوانان و ارتباط آن با رضایت زناشویی مادران آنان در شهرستان تویسرکان در سال ۱۳۸۳.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی– تحلیلی است که به منظور بررسی میزان نشانه های افسردگی نوجوانان و ارتباط آن با رضایت زناشویی مادران آنان در شهرستان تویسرکان در سال 1383 انجام گرفته است. روش کار: جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در دبیرستان های روزانه دولتی شهرستان تویسرکان به همراه مادرانشان که دارای شرایط و معیارهای مورد پژوهش بودند را تشکیل داد که از بین آنان 240 نفر به روش نمونه گیری چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزارگردآوری داده ها در این پژوهش پرسش نامه بوده که در دو بخش تنظیم شده و شامل پرسش نامه 21 سئوالی سنجش افسردگی بک و پرسش نامه رضایت زناشویی انریچ می باشد. نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که میزان نشانه های افسردگی در نوجوانان 5/74 درصد بود و نیز میزان نارضایتی مادران 8/2 درصد بود. از نظر آماری ارتباط معنی داری معکوس بین میزان افسردگی نوجوانان و میزان رضایت زناشویی مادران وجود داشت (001/0 p< ). به علاوه بین برخی از مشخصه های نوجوانان مانند جنس، تعداد خواهران و برادران و میزان افسردگی آنان ارتباط معنی دار وجود داشت. همچنین بین میزان رضایت زناشویی مادران و برخی مشخصه های آنان مانند سن، سن همسر، تحصیلات و تحصیلات همسر ارتباط معنی دار وجود داشت و بین میزان افسردگی نوجوانان و برخی از مشخصه های مادران آنان مانند سن مادر، تحصیلات مادر و تحصیلات پدر نیز ارتباط معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش لزوم اجرای برنامه های آموزشی منظم و مؤثر را جهت ارتقاء سطح آگاهی افراد جامعه به خصوص والدین نوجوانان در زمینه افسردگی نوجوانان و ارتباط آن با رضایت زناشویی والدین مورد تأیید قرار می دهد.